همه ميگن: بايد شغل داشت ، مسکن مناسب تهيه کرد ، جيب پر پول هم داشت، بعد براي خواستگاري و ازدواج اقدام کرد.
من مي گم اين حرف خوبه اما عملا غير ممکنه يعني اگه اين حرفو بخوايم اجرا کنيم بايد دختر پسرامون اونقدر تو خونه بمونن که موهاشون مثل دندوناشون سفيد شه
چون واقعيت اينه که ميليونها جوون آماده ازدواج وجود داره اما در مقابل، ميليونها شغل و مسکن مناسب و جيب پر پول وجود نداره
بخاطر اينکه حتي اگه دولت يا هرکس ديگه - بر فرض محال - تمام خرجاي ازدواج رو هم بده ، از کجا در کوتاه مدت مي شه شغل و مسکن مناسب رو فراهم کرد
بابا : شغل و مسکن خيار و گوجه نيست که بکاريمش سبز شه ، از خارج هم که نمي شه وارد کرد .
آي بنده هاي خدا کجار کاريد !!! تو خود کشوراي غربي هم مشکل بيکاري حل نشده
واقعا من موندم : چرا اين قدر مردم ما خيالاتي طي مي کنن ، چرا نمي خوان از اين خواب خرگوشي بيدار شن، چرا نمي خوان توجه کنن که گره زدن ازدواج با مثل شغل و مسکن يعني محروميت بسياري از جوونا از ازدواج .
من چي مي گم ؟
فکر مي کنيد چرت و پرت مي گم ؟
دوستان : من نمي گم آدم ازدواج مي کنه شغل نداشته باشه و باد هوا بخوره ، مسکن نداشته باشه و زير آسمون زندگي کنه .
مي گم : آدم عاقل بايد با خودش فکر کنه و بر طبق شرايط موجود برنامه ريزي مناسب رو بکنه ، مثل ملانصر الدين نباشه که هروقت ازش مي پرسيدن چند سالته مي گفت 20 سال ، چون حرف مرد يکيه.
مردم ما هم مي گن : به هر قيمت که شده اول : شغل و مسکن ، بعد : ازدواج، ديگه فکر نمي کنن که بخاطر اين حرف چه چيزا که پيش نمياد .
به نظر شما اين درسته که مي گن :
"به هر قيمت که شده بايد تا فراهم شدن شرايط صبر کرد"